 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Я з душы сваёй вырвала слова
і яго акрыліць не змагла!
За абдымак куплю ў птушкалова
маладога пад восень шчыгла.
Каб сшалелы, не проста з настрою,
а з высокае гэтай цаны
засьпяваў ён што-небудзь такое...
рызыкоўнае... наўзманы.
Падхаплю перасохлым дыханьнем,
што ж ад змоўклага лета чакаць?!
Ці ня лепш мне з вучнёўскім стараньнем
ссалавелай душы падпяваць?!
Ветры моцныя ў шыбы ляскочуць
затуманеных з раньня акон,
дзесьці бабы дарэмна сакочуць,
што бясслаўна лячу пад адхон.
Дзякуй Богу за нораў нязломны,
непрывыклы таіцца наўзбоч,
аддаю супакой нескаромны
за адну разгавелую ноч.
За адно акрылёнае слова...
і на добрую славу шчыглу
абдыму яшчэ раз птушкалова,
а іначай і жыць не магу.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
